Romantycy czerpali natchnienie do swoich dzieł między innymi z ludowej wyobraźni. To właśnie z nią wiąże się tradycja pogańskiego obrzędu – wywoływania duchów zmarłych. II część „Dziadów”, napisana przez najwybitniejszego poetę polskiego romantyzmu – Adama Mickiewicza, jest nie tylko dramatem – obrzędem, ale także swoistym rytuałem, z którym wiążą się zaklęcia, klątwy i wezwania. Z jednej strony nawiązuje on do tradycji świętej uczty, z drugiej natomiast – rozmów, które prowadzono z duchami.
Dzisiaj klasa VII b przygotowywała swoje własne Dziady. Były stroje, rekwizyty, tajemniczy i ponury nastrój oraz poczęstunek.
Być może uczniowie będą musieli zmierzyć się z tekstem dramatu na egzaminie ósmoklasisty, ponieważ jest on wpisany w podstawę programową. Mamy nadzieję, że słowo i obraz pozwolą uczniom lepiej zrozumieć przesłanie i treść utworu.
